Vaia... eu por quen tiña devoción fanática de rapaz era polos faisáns, tanto os locais (tíñamos un na casa, de nome previsíbel: 'Colorines') coma os asíaticos, todo ouro, prata e colorido de xemas preciosas, que non sei como son quen de sobrevivir no bravo sen que os cacen... Xa podían vir invernar eiquí e adornar a nosa terra de cores...
5 comentários:
Pero qué guapo, no, guapísimo!!!!
Da un frío eso del ártico que es como para ponerse a invernar...
Al menos sales de tu letargo para dar señales, que estabas desaparecido!!!!!
(Pero ti... non eras un ghato??)
Descansa entón.
Vaia... eu por quen tiña devoción fanática de rapaz era polos faisáns, tanto os locais (tíñamos un na casa, de nome previsíbel: 'Colorines') coma os asíaticos, todo ouro, prata e colorido de xemas preciosas, que non sei como son quen de sobrevivir no bravo sen que os cacen... Xa podían vir invernar eiquí e adornar a nosa terra de cores...
Antes os invernos eran longos. E aínda que non é o mesmo vir para invernar que vir para quedar, benvido sexas.
Pero que paxaro máis bonito es...si señor, da gusto mirarte.
Enviar um comentário