Il deserti dei tartari

Indefensos fronte á obra do tempo

Ajá

Si. Claro que sei que estades aí

Mágoa

De cando en vez aparecen reviravoltas, meandros inesperados. Éche o conto da vida.

Barricada

Oxalá estiveras aquí. Falariamos unha outra volta do que é pobo, proletariado, clase obreira. Quizais tamén de revolución e loita armada. Gostaría de escoitarte, desta vez seguramente levarías razón.

Compaña

Recalei hai xa tempo en Pantaleón e as visitadoras, non moito despois n´A vida esaxerada de Martín Romaña e n´O home que falaba de Octavia de Cadiz. Acompañanme agora Os heraldos negros xunto a Prosas apátridas e Silvio no rosedal. Á volta, na casa, agardan Os ríos profundos.

Naymlap

Antes aínda de Inti estiveron os moche e os lambayaque, tamén os chimu. Cada un deles cos seus mitos.

Alenmar

Inti agarda

Blúmsdei

O que lin non era, coido, unha novela, tampouco un relato longo. Parecíase, na miña ignorante opinión, a un ensaio inxertado cun diario. Quizais fose un relato infantil coa linguaxe xuvenil dun rapaz revello. Apostaría máis por un longo poema en prosa. Tampouco estou seguro. É igual. Foi unha boa forma de comezar o ano.

Longo sexa

Quizais tampouco acade desta xeira as Portas de Tanhaüser. Os ciclopes continuarán no escuro, ao asexo. Non importa: longo sexa