Por que todo tende o desorde? E que ata vou ter que acordarme dalgunha lei da termodinámica?
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Quen son eu
ferradura en tránsito
- A canción do naufrago
- A Pícara de Allegue
- A vella da manta
- Abellonenia
- agardandoagodot
- Alfaias
- alicia crece
- As uvas na solaina
- Blog de Ana Bande
- Brétemas
- Cabaret Voltaire
- Cabrafanada
- Carreiros (Ouzande)
- Casatlantica
- Colectivo literario Sacou
- de tripas corazón (David Rubín)
- Diario cultural
- doredondo
- Días estraños
- ferradura en tránsito
- Frei Martín Sarmiento
- Fíos invisibles
- Galaxia blog
- Gradicela
- Haicu
- Mi país de nunca jamás
- Noite subsahariana
- O falar non ten cancelas
- O levantador de minas
- O porto dos Escravos
- O que tal vin
- Outras lerias
- Robinson en Ithaca
- Sara Jess
- Selva de Esmelle
- Tampico
- Trasalba
- Valdeorosa
- Xerais blog
Etiquetas
- Adeuses (4)
- Exhibicionismo (12)
- Feixes de palabras (14)
- Miauiños (9)
- mitómano irredento (4)
- Redeus (2)
- Roverto (5)
Etiquetas
- Adeuses (4)
- Exhibicionismo (12)
- Feixes de palabras (14)
- Miauiños (9)
- mitómano irredento (4)
- Redeus (2)
- Roverto (5)
4 comentários:
Porque ás veces no desorde atopamos o noso propio orde, ou no caos a nosa estabilidade.
Non é desorde, todo ten que andar movendose para atopar o seu lugar, a vida é pura física.
Unha aperta moi forte.
Iso mesmo me pregunto eu, que teño todiño patas arriba.
A orde é para algúns tan necesaria como a súa ruptura ocasional. Mais tamén hai quen prefire vivir no caos, facendo da entropía o seu territorio preferido.
Mentres non perdas o meu número de teléfono...
Tes que ordenar a suciedade e xa está. As cousa do baño suxas nun baño suxo, as da cociña na cociña... Xa sabes. Unha aperta(valdeorosa-rosa)
Enviar um comentário