... fíxenche de menos.
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Quen son eu
ferradura en tránsito
- A canción do naufrago
- A Pícara de Allegue
- A vella da manta
- Abellonenia
- agardandoagodot
- Alfaias
- alicia crece
- As uvas na solaina
- Blog de Ana Bande
- Brétemas
- Cabaret Voltaire
- Cabrafanada
- Carreiros (Ouzande)
- Casatlantica
- Colectivo literario Sacou
- de tripas corazón (David Rubín)
- Diario cultural
- doredondo
- Días estraños
- ferradura en tránsito
- Frei Martín Sarmiento
- Fíos invisibles
- Galaxia blog
- Gradicela
- Haicu
- Mi país de nunca jamás
- Noite subsahariana
- O falar non ten cancelas
- O levantador de minas
- O porto dos Escravos
- O que tal vin
- Outras lerias
- Robinson en Ithaca
- Sara Jess
- Selva de Esmelle
- Tampico
- Trasalba
- Valdeorosa
- Xerais blog
Etiquetas
- Adeuses (4)
- Exhibicionismo (12)
- Feixes de palabras (14)
- Miauiños (9)
- mitómano irredento (4)
- Redeus (2)
- Roverto (5)
Etiquetas
- Adeuses (4)
- Exhibicionismo (12)
- Feixes de palabras (14)
- Miauiños (9)
- mitómano irredento (4)
- Redeus (2)
- Roverto (5)
9 comentários:
Que bonito!
Todos botamos de menos algunha vez. E a inversa?
8)
A foto non pode ser máis acertada.
Eu precisamente hoxe, tamén teño un oco na cama.
Alguien dijo alguna vez que la peor forma de echar de menos a alguien es tenerlo a tu lado y saber que nunca lo podrás tener.
El peor no es el hueco que queda en la cama, sino en el corazón (toma tópicazo, pero es cierto) Espero que ese hueco sea sólo "hoxe".
xa verás que esas ausencias pasan rápido. Ánimo!
Agustín/ Agus/ Gus...
Xa non sei moi ben como chamarte... ;)
Son unha antiga alumna do I.E.S. García Barros.
Aínda que levo tempo afastada da realidade estradense, onte atopeime cun antigo compañeiro do instituto e faloume de ti e do premio que recibiches. Nin sequera puido dicirme o título da túa obra, só me dixo que te vira nun xornal, pero púxenme a buscar como unha tola ata que dei con todo...
Fíxome moitísima ilusión volver saber de ti (non coñecía a túa faceta de escritor, pero polo que se ve, a literatura débeseche dar tan ben como a bioloxía!!)e aproveito este blog para darche os parabéns. Intentarei conseguir o libro (estou convencida de que a unha "nena grande" coma min lle vai encantar...)e espero que algún día me escribas unha dedicatoria!!!
Biquiños
Hai ausenzas son tan difíciles de vivir... Vaia, vin ao cabo do mundo para saudalo, e atopei un post moi chulo pero algo triste. Espero que pase esa sensación. Un bico e ánimo.
Ás veces os HOXES son precisos para ser quen de valorar as cousas. Apertas a todas. Querida estradense, o da dedicatoria está feito,tomasmolle un algo cando queiras e xa de paso me contas todo o cabrón e ditador que era con vós. Outra aperta grande para ti.
Cabrón e dictador? Coido que non estamos a falar da mesma persoa! :)
Mira que pasou tempo desde aquela e tiven moitos profesores, pero de ti só teño bos recordos...
A ver se vés pronto pola Estrada e tomamos algo. Eu dentro de pouco deixo a terriña para traballar de profe no estranxeiro!
A partir de agora, serei fiel ao teu blog. É unha pena que o descubrira tan tarde!
Unha aperta enorme.
Aquí che queda o meu mail:
paulinhagz@gmail.com
Enviar um comentário