Rematou, quizais, a xeira das muiñeiras de auga, e as vagas de acivro foron anuncio do inicio dun novo tempo.
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Quen son eu
ferradura en tránsito
- A canción do naufrago
- A Pícara de Allegue
- A vella da manta
- Abellonenia
- agardandoagodot
- Alfaias
- alicia crece
- As uvas na solaina
- Blog de Ana Bande
- Brétemas
- Cabaret Voltaire
- Cabrafanada
- Carreiros (Ouzande)
- Casatlantica
- Colectivo literario Sacou
- de tripas corazón (David Rubín)
- Diario cultural
- doredondo
- Días estraños
- ferradura en tránsito
- Frei Martín Sarmiento
- Fíos invisibles
- Galaxia blog
- Gradicela
- Haicu
- Mi país de nunca jamás
- Noite subsahariana
- O falar non ten cancelas
- O levantador de minas
- O porto dos Escravos
- O que tal vin
- Outras lerias
- Robinson en Ithaca
- Sara Jess
- Selva de Esmelle
- Tampico
- Trasalba
- Valdeorosa
- Xerais blog
Etiquetas
- Adeuses (4)
- Exhibicionismo (12)
- Feixes de palabras (14)
- Miauiños (9)
- mitómano irredento (4)
- Redeus (2)
- Roverto (5)
Etiquetas
- Adeuses (4)
- Exhibicionismo (12)
- Feixes de palabras (14)
- Miauiños (9)
- mitómano irredento (4)
- Redeus (2)
- Roverto (5)
4 comentários:
Ten o novo tempo só a ver coa chegada do inverno, simbolizada no primeiro de santos, ou acaso o cambio é máis íntimo? -ouso preguntar, seguramente no menos oportuno dos lugares.
Tocaba Manfred muiñeiras de auga para que lle levaran a tristura... coido que entre o Xa cheghou, o Garigolo e o Tarasca teremos tempo de discutir a miña capacidade para construír metáforas e se esta o era.
Tio, non comas desas froitiñas que seica son malas, se queres flipar un pouco tómate un bocata de muscarias, aínda que creo que flipamos dabondo só con abrir os ollos cada mañán e aterramos outra vez na rutina estraña de cada día.
Os novos tempos sempre se anuncian peores, mais non son éstos unha boa maneira de fuxir da rutina?
Enviar um comentário