13 setembro, 2007

Río Entíns

Haiche, seica, un tempo para cada cousa e, tras magoar o costelame, será cousa de ir mirando por unha mecedora.

5 comentários:

Anónimo disse...

Ben certo nhuskiño, sempre hai que deixar as augas correr. Se saboreásemos as pekenas cousas da vida como veñen, sen plans, nin trapos suxos, nin adrenalina de por medio, TODO sería máis fermoso.
Aínda así, vivimos inmersos nun sistema que, sin darnos conta, nos devora, ou, en ocasións, nos leva a facer o contrario do que desexamos. Mágoa.

"Yo no só lo que es el destino,
caminando fui lo que fui(...)
yo me muero como viví"
Silvio Rodríguez

É que é dunha canción moi bonita.

Un bico.
Agardo todo vaia ben por eses lares
Yoli :-)

Anónimo disse...

As mecedoras cunha mantiña veñen moi ben para as tardes chuviosas de inverno.

Marinha de Allegue disse...

As mecedoras son tranquilizadoras e proporcionan momentos apacibles.
Disfrute deles.

Unha aperta.
:)

rosa enriquez disse...

Está ben ter unha mecedora para descansar, pero mellor no inverno. Páseo ben¡ Bicos.

gatina disse...

mmmmmmmmmmmmmmm
una mecedora!! y con regazo y mantina incluida!!! a esta gatina le encantan las mecedoras, me apunto a ronronear un poco.